Το 2007, ο Jonathan ήρθε στο «Open Knowledge Foundation» με πρόταση μίας σελίδας για ένα έργο που ονομαζόταν Where Does My Money Go? το οποίο σκόπευε να κάνει ευκολότερο για του πολίτες στο Ηνωμένο Βασίλειο να καταλάβουν πώς ξοδεύονται τα δημόσια χρήματα. Αυτό επρόκειτο να είναι μια απόδειξη ενός μεγαλύτερου έργου για να αναπαραστήσουμε οπτικά πληροφορίες για το Δημόσιο, με βάση την πρωτοποριακή εργασία των Otto και Marie Neurath του Isotype Institute το 1940.

Το έργο «Where Does My Money Go?» έδωσε τη δυνατότητα στους χρήστες να εξερευνήσουν δεδομένα του δημοσίου από μια μεγάλη ποικιλία πηγών χρησιμοποιώντας διαισθητικά εργαλεία ανοικτού κώδικα. Κερδίσαμε ένα βραβείο που βοήθησε να αναπτύξουμε ένα δείγμα (prototype) του έργου, και αργότερα λάβαμε χρηματοδότηση από το Channel 4’s 4IP να το μετατρέψουμε αυτό σε μια πλήρως αναπτυγμένη εφαρμογή στο διαδίκτυο. Ο ειδικός στη σχεδίαση πληροφορίας David McCandless (από την ιστοσελίδα «Information is Beautiful») σχεδίασε διαφορετικές απόψεις των δεδομένων που βοηθούσαν τους ανθρώπους να καταλάβουν τα μεγάλα νούμερα – συμπεριλαμβανομένου της εφαρμογής «Country and Regional Analysis», η οποία δείχνει πώς εκταμιεύονται τα χρήματα σε διάφορα μέρη της χώρας, και της εφαρμογής «Daily Bread» που δείχνει στους πολίτες μια κατανομή των φορολογικών εισφορών ανά μέρα σε λίρες και πένες.

Εκείνη την εποχή, το «άγιο δισκοπότηρο» για το έργο ήταν τα δεδομένα που έφεραν το πονηρό ακρωνύμιο Combined Online Information System (ή COINS), η οποία ήταν η πιο ολοκληρωμένη και λεπτομερής βάση δεδομένων των δημόσιων οικονομικών στο Ηνωμένο Βασίλειο, που ήταν διαθέσιμη. Δουλεύοντας με τη Lisa Evans (πριν προσχωρήσει στην ομάδα του «Guardian Datablog»), τη Julian Todd και τον Francis Irving (τώρα διάσημοι από το Scraperwiki), τον Martin Rosenbaum (BBC) και άλλους, συμπληρώσαμε πολλές αιτήσεις για τα δεδομένα – πολλές από αυτές αποτυχημένες (ο μύθος είναι εν μέρει τεκμηριωμένος από τη Lisa στην πλευρική στήλη «Using FOI to Understand Spending»).

Όταν τα δεδομένα τελικά κυκλοφόρησαν στα μέσα του 2010, θεωρήθηκε ευρέως σαν πραξικόπημα για τους υποστηρικτές της διαφάνειας. Μας δόθηκε εκ των προτέρων πρόσβαση στα δεδομένα ώστε να μπορούμε να τα «ανεβάζουμε» στη διαδικτυακή μας εφαρμογή και ο Τύπος μας έδωσε ιδιαίτερη προσοχή όταν το γεγονός δημοσιοποιήθηκε. Την ημέρα της δημοσίευσης, είχαμε δεκάδες δημοσιογράφους να εμφανίζονται στο δικό μας IRC κανάλι να συζητάνε και να ρωτάνε σχετικά με την ανακοίνωση, όπως επίσης και να αναρωτιούνται για το πώς θα ξεκινήσουν και θα εξερευνήσουν την εφαρμογή (τα αρχεία είχαν 10 gigabytes μέγεθος). Ενώ μερικοί ειδήμονες ισχυρίστηκαν ότι η μαζική ανακοίνωση ήταν τόσο περίπλοκη, μερικοί γενναίοι δημοσιογράφοι ασχολήθηκαν με ενθουσιασμό με τα δεδομένα για να δώσουν στους αναγνώστες τους μια πρωτοφανή εικόνα σχετικά με το πώς δαπανώνται οι δημόσιες χρηματοδοτήσεις. H Guardian ανάρτησε σε blog την είδηση της έκδοσης καθώς την κάλυψαν και πολλά άλλα μέσα ενημέρωσης, και έδωσαν αναλύσεις των χρηματοδοτήσεων χρησιμοποιώντας τα δεδομένα.

Δεν πήρε αρκετό χρόνο πριν αρχίσουμε να λαμβάνουμε αιτήματα και ερωτήσεις σχετικά με την εκτέλεση παρόμοιων έργων σε άλλες χώρες στον κόσμο. Λίγο μετά την έναρξη του «OffenerHaushalt» - μια έκδοση ενός προγράμματος που αφορούσε το γερμανικό κρατικό προϋπολογισμό, η οποία δημιουργήθηκε από τον Friedrich Lindenberg- λανσάραμε το «OpenSpending», μια διεθνή έκδοση του προγράμματος, η οποία ελπίζαμε να βοηθήσει τους χρήστες να χαρτογραφούν τα δημόσια έξοδα από όλο τον κόσμο περίπου, όπως τους βοήθησε το «OpenStreetMap» να χαρτογραφήσουν γεωγραφικά χαρακτηριστικά. Εφαρμόσαμε νέα σχέδια με τη βοήθεια του ταλαντούχου Gregor Aisch, τα οποία βασίζονταν εν μέρει στα πρωτότυπα σχέδια του David McCandless.

Με το πρόγραμμα «OpenSpending», συνεργαστήκαμε εκτενώς με δημοσιογράφους για να συλλέξουμε, αναπαραστήσουμε, ερμηνεύσουμε και να παρουσιάσουμε τα δεδομένα των δαπανών στο κοινό. Το «OpenSpending» είναι η πρώτη και πρωτίστως πιο μεγάλη, με δυνατότητα αναζήτησης βάση δεδομένων δημοσίων δαπανών- τόσο σε πληροφορίες προϋπολογισμού υψηλών επιπέδων, όσο σε επίπεδο συναλλαγών πραγματικών δαπανών. Στην κορυφή του έχει δημιουργηθεί μια σειρά από «out-of-the-box» οπτικοποιήσεις, όπως «treemaps» και «bubbletrees». Ο καθένας μπορεί να τοποθετήσει τα δεδομένα του τοπικού συμβουλίου και να δημιουργήσει οπτικοποιήσεις αυτών.

Αν και αρχικά πιστεύαμε ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση για μερικές από τις πιο εξελιγμένες οπτικοποιήσεις μας, μετά τις ομιλίες με ειδησεογραφικούς οργανισμούς συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχαν πιο βασικές ανάγκες, που ήταν απαραίτητο να ικανοποιηθούν αρχικά, όπως η δυνατότητα να ενσωματώνουν δυναμικούς πίνακες δεδομένων στα blogposts τους. Πρόθυμοι να ενθαρρύνουμε τους ειδησεογραφικούς οργανισμούς να δίνουν πρόσβαση στο κοινό σε δεδομένα παράλληλα με τις ιστορίες τους, φτιάξαμε ένα εργαλείο και για αυτό.

Η πρώτη μας μεγάλη έκδοση ήταν περίπου την περίοδο του πρώτου International Journalism Festival στην Περούτζια. Μια ομάδα προγραμματιστών, δημοσιογράφων και δημοσίων υπαλλήλων συνεργάστηκαν να τοποθετήσουν τα ιταλικά δεδομένα στην πλατφόρμα του «OpenSpending», η οποία έδινε μια πλούσια εικόνα για το πώς οι δαπάνες κατανέμονταν μεταξύ των κεντρικών, περιφερειακών και τοπικών διοικήσεων. Η είδηση καλύφθηκε από την Il Fatto Quotidiano, Il Post, La Stampa, Repubblica, και Wired Italia, όπως επίσης και την Guardian.

Το 2011 συνεργαστήκαμε με το «Publish What You Fund» και το Overseas Development Institute για να χαρτογραφήσουμε τη χρηματοδοτική ενίσχυση της Ουγκάντα την περίοδο 2003-2006. Αυτό ήταν κάτι καινούριο επειδή για πρώτη φορά θα μπορούσατε να δείτε τις ροές της χρηματοδοτικής ενίσχυσης παράλληλα με τον εθνικό προϋπολογισμό-δίνοντας σε σας τη δυνατότητα να παρατηρήσετε σε ποιο βαθμό οι προτεραιότητες των δωρεών ευθυγραμμίζονται με τις προτεραιότητες των κυβερνήσεων. Υπήρχαν μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα-για παράδειγμα, τόσο τα προγράμματα αντιμετώπισης του HIV, όσο και ο οικογενειακός προγραμματισμός αναδείχθηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου χρηματοδοτούμενα από τους εξωτερικούς δωρητές. Αυτή η είδηση καλύφθηκε από τη Guardian.

Συνεργαστήκαμε επίσης με μη κυβερνητικές οργανώσεις και ομάδες υποστήριξης, διασταυρώνοντας στοιχεία με άλλες πηγές πληροφόρησης. Για παράδειγμα, η «Privacy International» μας προσέγγισε με μια λίστα εταιριών με τεχνολογίες επιτήρησης καθώς και ένα κατάλογο γραφείων που συμμετέχουν σε γνωστή διεθνή έκθεση για συστήματα παρακολούθησης, κοινώς γνωστή ως «wire tappers ball». Με συστηματική διασταύρωση των ονομάτων εταιριών με βάσεις δεδομένων δαπανών, ήταν πιθανό να ταυτοποιηθούν ποιες εταιρίες είχαν συμβάσεις με την κυβέρνηση-οι οποίες θα μπορούσαν αργότερα να παρακολουθούνται με αιτήματα για ελεύθερη πληροφόρηση (Freedom of Information, FOI). Αυτό καλύφθηκε από τη Guardian.

Αυτή τη στιγμή εργαζόμαστε στο να αυξήσουμε τη γνώση περί δημοσιονομικών, μεταξύ των δημοσιογράφων και του κοινού, ως κομμάτι ενός προγράμματος που ονομάζεται «Spending Stories», το οποίο επιτρέπει στους χρήστες να συνδέσουν τα δεδομένα δημοσίων δαπανών με θέματα που σχετίζονται με δημόσιες δαπάνες, για να δουν τους αριθμούς πίσω από τις ειδήσεις, και τις ειδήσεις γύρω από τους αριθμούς.

Μέσα από τη δουλειά μας σε αυτό το πεδίο, μάθαμε ότι:

— Lucy Chambers and Jonathan Gray, Open Knowledge Foundation